Column, BBbuurt berichten

In de supermarkt gisteren merkte ik dat ik ook een kuddedier ben. Gelijke monniken, gelijke kappen. Tussen de mensen met mondkapjes (iedereen!) liep een man naar buiten, misschien had hij hem net af, met een tegelijk brutale en wazige blik, hoody op, overjarige hiphop en nu  zonder mondbedekking. Door het poortje heen liep voor mij uit een vlotte jonge vrouw, met een leuk gezicht. “Oh mevrouw, ze hebben hier wel mondkapjes hoor, ik was hem ook vergeten.” Jaja en hup de winkel in. Ook ik ben een kuddedier en ik wil ook wel eens koffiedrinken met vrienden en kennissen in een park, en dan al babbelend door een wereldstad naar een ander park lopen, de reünie voortzettend. De onbemaskerde jonge vrouw (vrij groot) komt terug op haar schreden in mijn richting en zegt : “wel een rare manier om iemand aan te spreken”. “Nou mevrouw ik wil ook niet dood.” Als het maar geen nieuwe hobby wordt, mondkapje af. Handhaving is een vraagpuntje en naast kuddedieren, hebben brutalen de halve wereld.