Einde aan wandelvierdaagse

Organisator Hans Burgersdijk: “De koek is echt op”

WAGENINGEN Het is nu allemaal echt voorbij. Hans Burgersdijk heeft zijn sportieve organisatiekwaliteiten definitief aan de wilgen gehangen. Dat betekent onder meer, dat de Wageningse Wandelvierdaagse een stille dood is gestorven.

Jan Boer

Ook wordt nu het Bergracegebeuren definitief afgesloten. Het hoogtepunt was wel het organiseren van het Europees kampioenschap mountainbike in 2000 op de hellingen en in de bossen van natuurgebied Kwintelooijen tussen Rhenen en Veenendaal. Eveneens regelde Burgersdijk het Nederlands kampioenschap aldaar. Hij neemt de beslissing met pijn in het hart: “Na 330 sportevenementen in veertig jaar, die massa’s mensen op de been brachten, trekken we nu de stekker eruit. Kijk ik naar de Wageningse Wandelvierdaagse, die in acht jaar uitgroeide tot een sportgebeuren voor jong en oud, een mooi sociaal gebeuren waar ook bijna alle scholen hun schouders onder zetten en waar zo’n vijftienhonderd mensen aan het wandelen waren, krijgen we nu nauwelijks nog respons”. 

Gemeente

Hij doelt daarbij ook op de gemeente: “Daarvan kregen we zó weinig ondersteuning alsof wij er niet toe deden, dat werkt niet prettig”. Ook kijkt hij naar de basisscholen: “We hebben zóveel moeite gedaan om iedereen enthousiast te krijgen en om een verrassend, uitdagend evenement aan te bieden. Voor de laatste keer werd er maar door één school gereageerd. Er blijkt geen animo meer te zijn. Dan houdt het op. Daar komt bij, dat we pas de avond vóór dit laatste evenement van de gemeente de vergunning kregen, die ruimschoots op tijd was aangevraagd. Nee, geen gevoel van ondersteuning, geen waardering”. Hij vindt dat de gemeente Wageningen zich regelmatig niet van zijn goede kant liet zien: “Zo reageerde de wethouder niet op mijn terugbelverzoek. Later belde een ambtenaar mij met de vraag, waarom er geen vierdaagse meer was… Een paar dagen later een andere ambtenaar met dezelfde vraag. Nee, men heeft zich in het stadhuis totaal niet verdiept in het evenement. Zo hadden we van de gemeente eerst toestemming om door de Hoogstraat te wandelen, maar ineens mocht het niet meer. Waarom? Geen idee”. Burgersdijk, berustend: “We hadden overal rekening mee gehouden, maar als er geen medewerking is, als het niet gedragen wordt, dan is het plezier van organiseren gauw verdwenen. Men heeft in deze tijd de mond vol over het feit, dat de jeugd meer moet bewegen omdat men teveel stil zit, met alle gezondheidsproblemen van dien. Dan dóe je dat en dan geeft men niet thuis”. In breder perspectief ziet hij ook andere redenen waarom het organiseren moeilijker wordt: “Misschien is het de invloed van de coronaperiode of de sterke individualisering van de samenleving en is men meer individueel gaan sporten”. Burgersdijk heeft steeds een stille hoop gehad, dat anderen het organiseren van hem over zouden nemen: “Dat is niet gebeurd. Als iemand hier een goed idee heeft: kom bij me langs, we hebben alle benodigde materialen klaar liggen!” Binnenkort is er een afscheidsfeestje voor de vele vrijwilligers, die alles mogelijk hebben gemaakt.