Wageningse weemoed door Willem Straatman

Het schrijven van de eerste column in een nieuw jaar geeft mij altijd wat moeite. Nu anno 2021 is dat niet anders. Waar begin je mee?Vaak zijn dat soortgelijke woorden als waar je de laatste column van het afgelopen jaar mee eindigde. Enigszins clichématig wens ik u hierbij dan ook EEN HEEL GELUKKIG EN GEZOND NIEUWJAAR. Maar ik meen het oprecht.

Wellicht heeft u, net als ik de afgelopen weken, als een soort vreemde droom beleefd. In de ruim zeventig jaar dat ik hier op het ondermaanse rondloop, heb ik nooit zo’n absurd kerst - en oudejaarsgevoel meegemaakt. Overleven in je eigen bubbel in plaats van samen genieten van een graansapje of elkaar ‘toe proosten’ met een glaasje echte bubbels. Hoewel we ons zelf vermaakten, heb ik dat warme decembergevoel toch erg gemist.

Ik heb de tijd doorgebracht met wat lezen en naar de Top 2000 luisteren. Als het weer het maar enigszins toeliet hebben we gewandeld. De dijk en uiterwaarden waren daarbij, niet alleen bij ons, favoriet. Het is er soms wel erg druk aan het worden. Zelfs hier zijn dus de gevolgen van het coronavirus duidelijk. Overigens vind ik de uiterwaarden er niet mooier op worden. Er komen steeds meer struiken en het zo typerende open rivierlandschap verdwijnt langzaam maar zeker uit beeld. De rivier wordt steeds meer aan het oog onttrokken. Ik weet dat velen er anders over denken, maar dit zijn niet meer de uiterwaarden zoals vele Wageningers ze hebben gekend en liefgehad.

Ook de Top 2000 verandert. Wat ik wel mooi vind, is dat er naast fraaie hedendaagse muziek, ook nog steeds geluisterd kan worden naar bijvoorbeeld Elvis Presley en andere oude helden als Sam Cooke, Fats Domino, Ella Fitzgerald en mijn heldin Dusty Springfield. De Top 2000 verbindt de generaties op een luisterrijke manier. Het doet me met weemoed terugdenken aan de tijd dat we onze zondagszooitjes bij elkaar legden om bij Canters in de Vijzelstraat een Muziekparade of Muziek Expres te kopen. Dan was het altijd weer spannend om te zien of Elvis of Cliff Richard op de eerste plaats van de hitparade stond. Dat was in dezelfde tijd dat we op zondagmiddag naar Radio Luxemburg luisterden. Om 13.00 uur het nieuws, dan eten en een hoofdstuk uit de bijbel, daarna het tandenknarsend aangehoorde politieke commentaar van mr. G.B.J. Hiltermann, om vervolgens na de Top 10 met broers en buurtgenoten in een moordgang naar de Berg te gaan.

Het was een mooie tijd, waarin met name de jeugd op de tonen van de rock and roll naar haar eigen beat zocht. En laat u niets wijsmaken…, in de beginjaren was het vooral de werkende jeugd, die de toon zette voor een nieuwe jeugdcultuur.

Al lang voordat de Beatles en gesubsidieerde jeugdinstellingen er waren, hadden de nozems in Wageningen hun drukbezochte openluchtpodium op de hoek van Hoogstraat en Stationsstraat. Oudere Wageningers noemen die plek nog steeds de Poort. Voor de jeugd werd het de poort naar andere tijden. Ik hoop dat 2021 een poort mag worden naar betere tijden.