Stadion de Wageningse Berg verder verfraaid met prachtig fotodoek

door Dick Martens

WAGENINGEN – Nadat in 1992 een faillissement het einde betekende van FC Wageningen, gingen er sloten op de toegangshekken. Het Stadion, De Berg, werd van een onneembare vesting, tot een vervallen voetbaltempel, waar het onkruid het won van beton en de aftakeling van de tribunes dramatische vormen aannam. Maar omdat de club nog altijd voortleeft in allerlei Groen-Witte voetbalharten en de sloten weer steeds vaker van de hekken gingen, gingen vrijwilligers aan de slag om ‘hun’ stadion weer toon- en leefbaar te maken. En met succes. De staantribune onderging een metamorfose, doeken van illustere spelers er spelmomenten sieren de muren, het businesshome is een niet meer weg te denken ontmoetingsplaats voor spelers, supporters en voetballiefhebbers geworden, de grasmat is een biljartlaken die steeds vaker weer het toneel is van trainende voetballers uit diverse geledingen. En dinsdagmorgen werd daar nog eens een prachtig doek onthuld, waar ‘de Berg, alsmaar fraaier en fraaier wordt.

Eerbetoon aan beker triomfen

Het doek, in kleur, is een eerbetoon aan de twee KNVB-bekers die WVV Wageningen in 1939 en 1948 won. Dit was nog in de periode voor het betaalde voetbal in 1954 werd geïntroduceerd. Het idee kwam spontaan en dankzij de inzet van een aantal creatieve vrijwilligers en Stichting Future Center Wageningen resulteerde dat in het sieraad, dat nu de muur naast het businesshome extra kleur geeft. Op het doek de tekst: ‘Stadion de Wageningse Berg – ook wel ‘de onneembare vesting’- was de plek waarde nationale KNVB-beker tweemaal met trots onthaald werd: 1938-1939 en 1947-1948. Verder het prachtige logo van WVV Wageningen en de beeltenis van Wageningen-icoon Job Jansen, die trots naast de beker poseert.

‘Een bijzonder moment’

Het doek werd in aanwezigheid van in aanwezigheid van diverse vrijwilligers, oud-spelers en bestuursleden van Stichting Future Center Wageningen, onthuld door Wageningens wethouder Anne Janssen, die Wijken, Ruimtelijke Ordening en Cultuur in haar portefeuille heeft. Maar ook kleinzoon Jacco Jansen, stiefzoon Geert van Espelo en zoon Teun Jansen stonden plots oog in oog met de beeltenis van hun vader en opa, Job. ,,Echt een bijzonder moment”, vond wethouder Janssen. ,,Een prachtig doek. En wat ik mooi vind, dat er zo’n grote groep mensen hier zich nog elke dag inzet voor het behoud van het stadion. De historie wordt daardoor echt levend gehouden, ook voor de voetbaljeugd in Wageningen en ver daarbuiten.”

‘Pa stond zijn mannetje’

Meer dan trots was ook zoon Teun Jansen, inmiddels 78 jaar, die verrast werd door een telefoontje vanaf de Berg, dat er een doek onthuld ging worden met de beeltenis van zijn vader. ,,Dat is mooi, dacht ik en nu ik het ook echt heb gezien, is het zelfs geweldig.” Zoon Teun, een geboren en getogen Wageninger, zag zijn vader, aan het slot van zijn ‘Groen-Witte carrière’, nog regelmatig schitteren in het karakteristieke shirt. ,,Hij nam mij mee naar de Ber, maar ook naar uitwedstrijden. Dat vond ik prachtig. Pa was linksback en stond zijn mannetje, kon ook goed koppen en trok ook regelmatig mee naar voren.” Het inspireerde de zoon dusdanig, dat hij later in de voetsporen van zijn illustere vader trad. ,,Ik speelde in de voorhoede, maar heb ook jaren hier op de Berg gespeeld. Nooit bij een andere club, want Wageningen was de club voor mij. Een behoefte om elders te gaan kijken was er niet.” Ook heeft hij nog altijd een tastbare herinnering aan de bekerwinst in zijn huis staan. ,,Ja, zeker. Ik heb een kleine replica van de beker, met de datum erop. Daar kijk ik nog regelmatig naar.” De Berg bezocht hij de laatste jaren niet meer, maar was wel blij er toch weer en nu met een wel heel bijzondere reden, weer terug te zijn. ,,Als ik dit dan allemaal weer zie, komen de herinneringen weer boven. Een mooie tijd.”