“Het voelt hier absoluut heel veilig!”

Eigen inzet maakt het verschil

Door Jan Boer

Ahmad Soleman is geboren en getogen in Syrië. Hij woonde op een plek, waar de situatie erg gevaarlijk werd. President Assad gaf aan, dat iedereen daar weg moest.

WAGENINGEN - Ahmad Soleman vertelt: “Oude, wijze mannen waren bij ons de baas. We hadden geen keus, we moesten vertrekken. Alle toegangswegen werden afgesloten en er werd naar mensen gezocht, ja, wij werden vervolgd. Dat is nu twee jaar geleden. In onze stad Daraa (80.000 inwoners) hadden de Russen invloed op een deel van de bevolking”. Het speelde zich af in en rond de stad Daraa. Het Syrische leger had zwaar geschut ingezet in de strijd om Daraa, in het zuidwesten van Syrië. De stad was één van de laatste bolwerken van de rebellen in het land. De burgers konden geen kant op. Syrië werd bij deze aanval gesteund door Russische bombardementen. Soleman moest in het leger: “Ik hielp organisaties, die mensen hielpen. Ik voelde me niet veilig en wilde weg”. Met de hulp van mensensmokkelaars vluchtte hij van Daraa via Idlib, Turkije, Griekenland en de Balkan naar West-Europa. Hij kwam in Ter Apel terecht. Acht maanden is hij nu in het asielzoekerscentrum in Wageningen.

Ahmad: “Het voelt hier heel veilig! Ik heb weer hoop op een eigen, mooie toekomst!” In Syrië studeerde hij rechten aan de universiteit. Hij kwam terecht bij een landbouworganisatie onder Nederlandse vlag, waar hij zijn geld verdiende. Hij had een bijbaantje in een restaurant. Tot aan de dag van zijn vlucht leefde hij bij zijn ouders en broer. “Het gaat wel goed met de familie, we hebben veel contact”, zegt hij. In Wageningen wil hij niet achterover leunen. “Ik doe nu veel vrijwilligerswerk. Ik werk als vrijwilliger in inloopcentrum Markt 17 en een dag in de week bij Emmaus Regenboog. Ik help af en toe in de catering, want ik wil heel graag iets betekenen voor de samenleving, want ik wil mijn toekomst graag hier opbouwen, want ik ben alles kwijt: huis, studie, werk, perspectief, alles. Heel triest en onbegrijpelijk hoe verdrietig het is om je verwoeste land te moeten verlaten. Mijn ouders hebben ellende meegemaakt en maken het nu weer mee, steeds opnieuw. Alles wat mijn familie bezat is door het regime verwoest” verzucht Soleman. Hij vertelt, dat Nederland het eerste land was, dat een hand uitstak naar zijn stad. “Ik ben begonnen met Nederlandse les, dat doe ik helemaal zelf, want ik richt me volledig op Nederland, want dit land heeft een mooie toekomst. In de nabije toekomst verandert er niets in Syrië. Mijn land wordt al tien jaar gesloopt, dus duurt het minstens tien jaar om alles weer op te bouwen”. Hij vindt Wageningen een rustige, leuke plaats: “Netjes en alles is hier goed georganiseerd. Ik ontmoet hier leuke mensen! Ik hoop echt, dat ik hier blijven mag!” Hij zou graag iets technisch willen gaan studeren en hij hoopt een gezin te ontmoeten, dat hem kan helpen met het spreken van de Nederlandse taal. Ahmad: “Dan gaat het sneller! Hier ben je vrij! Is niet iedereen op zoek naar vrijheid en geluk? Dat is zó belangrijk!”