ONA ’53 wint topper vanaf de penaltystip

door Dick Martens

WAGENINGEN – Het Wageningse ONA ‘53 heeft zaterdagmiddag de koppositie van de 4^e Klasse B in eigen hand gehouden. Dat was het resultaat van de zwaarbevochten 2-1 overwinning op concurrent Dodewaard. Het was qua ‘spanning en sensatie’ een echte topper, waarbij goed voetbal niet altijd de hoofdmoot was, maar daar maalden vooral spelers, technische staf en de supporters van de ploeg van trainer Marcel Nijhuis na afloop niet echt om. ,,We staan nu echt bovenaan”, aldus een blije en opgeluchte Nijhuis na afloop.

Dubieuze strafschop

Beide ploegen begonnen evenwichtig en afwachtend aan de topper, maar daar kwam in de 5^e minuut al een einde aan. Scheidsrechter Berkhof zag in een lichte aanraking van een Dodewaard-verdediger op de mee opgekomen ONA-verdediger Bas van Dulm een overtreding. En omdat dat binnen het zestienmetergebied gebied gebeurde wees hij gedecideerd naar ‘de stip’. Danny Lamers pakte het cadeautje vervolgens gretig uit en passeerde de Dodewaard-goalie onberispelijk (1-0). De bezoekers waren duidelijk even aangeslagen door het onrecht dat hen was aangedaan, maar de thuisclub weigerde vooralsnog van de desorganisatie te profiteren. Want de mogelijkheden om al voor rust een geruststellende voorsprong te nemen waren er wel degelijk, maar ‘penalty-killer’ Lamers, Remco Derks en Kay van Kuilenburg verzuimden de trekker definitief over te halen. Wat dat betreft waren de gasten een stuk effectiever, zij kregen voor rust één echte kans, die direct (in de 43^e minuut) de gelijkmaker opleverde. En nog voor het rustsignaal kreeg ONA een tweede domper te verwerken. Het zag middenvelder Ron Janssen na een vrij onschuldig duel, kermend van de pijn naar de grond gaan en vervolgens per brancard, met een naar het zich liet aanzien, zware knieblessure, afgevoerd worden.

Bevrijdende treffer en rode kaart

Na rust werd ‘het duel der koplopers’ (beiden verzamelden 25 punten uit tien gespeelde duels) een heuse strijd, waarbij de gemoederen af en toe hoog opliepen. Middelpunt was veelal scheidsrechter Berkhof, die zijn handen vol had om ‘de opgewonden standjes’ in het gareel te houden. Tussen alle opwinding door werd er bij vlagen ook nog redelijk, tot goed gevoetbald en kregen beide teams de kansen op minimaal de winnende treffer, maar beide doelmannen wensten vooralsnog niet te capituleren. Met nog een kwartier te spelen en tien gele kaarten later, werd het team van Dodewaard gereduceerd tot een tiental en leek ONA alsnog een vrijgeleide te krijgen naar de overwinning. Die kwam er uiteindelijk ook, maar opnieuw vanaf de strafschopstip. Nu bestond er geen twijfel, omdat de ontsnapte Lamers (in de 88^e minuut) door de Dodewaard-doelman omvergekegeld werd. Tim Dierkes nam zijn verantwoording en faalde niet (2-1). Maar daarmee was de koek nog niet op, want ook ONA beëindigde ‘het gevecht’ als tiental, omdat Van Kuilenburg zich in blessuretijd vergreep aan zijn directe tegenstander en kon vertrekken. Nadat de te hoogopgelopen gemoederen waren gesust werd er nog even gevoetbald, maar al snel kwam het voor de thuisclub bevrijdende eindsignaal en was de koppositie verstevigd.

‘Verdiend gewonnen’

,,Ik vind dat wij toch wel verdiend hebben gewonnen”, legt Nijhuis, nadat de rust weer enigszins was teruggekeerd, uit. ,,Maar we hadden het onszelf niet zo moeilijk hoven maken, als we voor rust die kansen hadden benut. Wij heersten en zij loerden weliswaar op de counter, maar op die enen kans na, zijn ze niet gevaarlijk geweest. Gelukkig konden we in de slotfase toch die winnende nog maken, jammer was wel dat Kay (van Kuilenborg) nog tegen die domme rode kaart aan liep. Nu nog één wedstrijd voor de winterstop en dan hoop ik, dat we nog steeds staan waar we willen staan: ‘Bovenaan’.”