Afbeelding
Foto: Dick Martens

Wageningen is trots op wereldkampioenen Van Vleuten en Van Schip

24 oktober 2019 om 22:26 Sport

door Dick Martens

WAGENINGEN – ,,Twee wereldkampioenen in je stad, daar kan waarschijnlijk niemand in Nederland mee pronken. Wij als Wageningen kunnen dat wel”, dat was de openingszin van Wageningens burgemeester Geert van Rumund, met een veelzeggende glimlach op zijn gezicht. Naast hem ‘straalden’, getooid in de regenboogtrui, met de gouden medaille om de nek, de wereldkampioenen Annemiek van Vleuten en Jan Willem van Schip. Voor hem een goed gevulde zaal met fans, familieleden en belangstellenden van het illustere tweetal, die allen af waren gekomen op de uitnodigingen die gestuurd waren door de wereldkampioenen en de Gemeente Wageningen.

Sportieve uithangbord

Annemiek van Vleuten, inmiddels wel het grootste sportieve uithangbord van de Universiteitsstad, kon op 28 september de regenboogtrui over haar schouders trekken na de meer dan indrukwekkende solo van maar liefst 104 kilometer, op het wereldkampioenschap in het Engelse Yorkshire. Een jaar eerder zag de wereld er voor de Wageningse nog heel anders uit. Van Vleuten ging onderuit in de wegwedstrijd tijdens het WK en na afloop van de bleek ze haar knie te hebben gebroken. Een lange revalidatie volgde. Het feit dat ze niet kon nagenieten van een toch zeker ook goed seizoen deed haar nog eens extra pijn. Maar haar absolute wil om nog weer sterker terug te komen werd beloond met de regenboogtrui, maar zeker ook met een mooi ‘Wageningse’ huldiging.

‘Buurvrouw’

Jan-Willem van Schip werd wereldkampioen in een andere discipline van het wielrennen. Hij was de sterkste op het WK in het Poolse Pruszków, waar hij op de baan de puntenkoers won. Hoewel hij nog niet de status van ‘zijn buurvrouw’ heeft, is hij inmiddels voor menig baanrenner een meer dan gevreesde renner. Ook op de weg kan Van Schip prima uit de voeten, maar omdat zijn wielerploeg Roompot ophoudt te bestaan, moest de wereldkampioen op zoek naar een nieuwe ploeg. In de media, nadat hij vorige week in Apeldoorn tijdens het EK, tweemaal een zilveren medaille had veroverd, solliciteerde hij ludiek en met overtuiging naar een nieuwe werkgever. Tijdens de Wageningse huldiging kon hij melden, dat er zeker licht aan de horizon is. Steeds sterker worden de geruchten dat hij zijn wielercarrière kan gaan voortzetten bij BEAT Cycling Club.

Grote Wageningse gedenkboek

Van Rumund lardeerde zijn speech met tal van wetenswaardigheden over het tweetal in de regenboogtrui, maar de boventoon voerde toch de trots. ,,Het voelde toch zo mooi om even tussen jullie in te mogen staan. Ik ben blj dat het toch gelukt is om jullie hier te krijgen. Een gaatje te vinden in jullie drukke agenda’s is altijd lastig. Wielrennen en Wageningen is al heel lang met elkaar verbonden, getuige de wielerbaan die wij hier hebben. Althans de restanten die er nog zijn.” Zowel Van Vleuten, alsook Van Schip, die hier niet echt bekend mee waren, werden aangespoord om daar eens te gaan kijken. Vervolgens werden de successen van het duo nog eens gememoreerd en daarna mochten zij hun handtekeningen te zetten in het grote gedenkboek van Wageningen. Voor Van Vleuten was het niet de eerste keer dat ze haar signatuur in het gedenkboek zette. Ook daarmee brak ze met haar nieuwste handtekening weer een record. Tot nu toe ging ze gelijk op met topdammer Jan Groenendijk, maar die passeerde ze nu.

Koffiedrinken en boodschappen doen

De wereldkampioenen, die regelmatig met elkaar trainen {’Wij maken op die manier elkaar sterker’) richtten ook nog even een woordje aan de volle zaal. Van Schip dacht nog even terug aan twee jaar geleden. ,,Toen was ik hier tijdens de huldiging van Annemiek. Heb haar medaille om gehangen, maar daar werd ik zo onpasselijk van. Ik dacht dit is zoiets groots en magisch, dat ga ik nooit halen, maar tegelijkertijd dacht ik: ‘Als zij het kan, dan moet ik dat toch ook kunnen’.” Die gedachte gaf hij ook mee aan zijn toehoorders. Van Vleuten was blij, dat zij zo’n grote inspiratiebron voor haar buurman was geweest. ,,Supermooi dat jullie hier zijn en samen met mij na te genieten. Dat doe je als wielrenner eigenlijk te weinig.” Ook blikte ze nog even terug naar de moeilijke tijd die ze na het vorige WK in Innsbruck had gehad. ,,Ik liep acht weken ‘krukkend’ in Wageningen.” Maar in het verwerkingsproces speelde Van Schip een niet onbelangrijke rol. ,,We gingen vaak samen koffiedrinken, deden samen boodschappen. Hij droeg daarbij mijn mandje. Maar ook het samen trainen was geweldig. Ik sluit mij aan bij zijn woorden: ‘Blijf dromen, blijf geloven in wat je kan en in de kansen die gaan komen en ga er helemaal voor’. Ik heb dat gedaan tijdens het WK.”

Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
advertentie
advertentie