Wageningse Weemoed

Column door Willem Straatman

Het is 2019. Weliswaar nog niet op het moment van schrijven van deze column, maar wel wanneer u dit stukje leest. Met andere woorden: in tussentijd kan ik wat gemist hebben. Ik kom er zo op terug. In ieder geval wens ik u een goed en gezond nieuwjaar. Ik hoop ook op een jaar waarin we ons vertrouwen in de politiek en het bestuur weer terug mogen vinden. Want dat vertrouwen loopt ondanks beloofde beterschap elke keer weer deuken op.
Veel mensen maken zich zorgen over hun toekomst. Vooral ouderen weten nauwelijks wat hen op het gebied van inkomsten en wonen te wachten staat. Steeds meer worden initiatieven genomen om tot gezamenlijke woonvormen te komen. Om in ieder geval elkaar te kunnen bijstaan en de ellendige eenzaamheid tegen te gaan. Inderdaad, wat hebben we gemist als het gaat om de opheffing van de verzorgingstehuizen. Hoe kan het bestaan dat hier geen brede maatschappelijke discussie over heeft plaatsgevonden. Vergelijk dat eens met de discussie die plaatsvond over de dividendbelasting. In Wageningen neemt het maatschappelijke ongenoegen ook steeds verder toe. Gesprek van de dag was bijvoorbeeld het feit, dat inwoners van Wageningen meer kosten moeten gaan betalen voor het gebruik van water. Dat komt omdat de gemeente aan waterleidingbedrijf Vitens zogenoemde precariorechten (buisbelasting) in rekening brengt, die dit bedrijf doorbelast aan de gebruikers. Dat gaat minimaal 70 euro per jaar kosten. Inderdaad voor dubbelverdieners in een hoge schaal ‘klein geld’, maar voor iemand die het met minder moet doen een steek in de rug. De zoveelste. En wat gaat er straks gebeuren. De gemeente heeft de dan opdrogende precario-inkomsten al besteed, waarop de gemeentelijke belastingen bij ongewijzigd beleid weer stijgen. Hoe dat beleid gestalte krijgt, baart steeds meer Wageningers zorgen. Straks gaan meer dan 12.000 studenten stemmen. Een enorm aantal gezien de schaal van Wageningen. Dat moet voor alle politieke partijen een zorg zijn. Voorkomen moet worden dat dit een echt gespleten stad gaat worden. Misschien moet de raad wel een convenant sluiten waarin wordt afgesproken dat bepaalde elementaire zaken die met name ‘de vaste’ bevolking van de stad raken goed worden vastgelegd. Het kan niet zo zijn, dat passanten de toekomst van hen die hier hun vaste domicilie hebben gaan bepalen. Het is erg belangrijk een leefomgeving te hebben waarin je je thuis voelt. Dat weten studenten overigens heel goed. In studentenhuizen wordt namelijk vaak per afdeling bepaald wie er wel of niet mag komen wonen. Hospiteren wordt dat ook wel genoemd. Veel onduidelijkheid bestaat ook over wat studenten aan belastingen betalen. De gemeente zou eens duidelijkheid moeten geven hoe dat werkelijk zit. Als er studenten naar Ede of Renkum gaan verkassen, dan zullen die gemeenten dat ook willen weten. Misschien dat een conclusie kan zijn, dat het bergend vermogend van Wageningen is bereikt. Overigens ligt er naast de gemeente ook een schone taak voor WUR om oplossingen te zoeken. Laat niet als dank voor het aangenaam verpozen…