Wageningse weemoed

Er wordt een plaatsje gezocht voor de locomotief Bello. Althans voor de reproductie die een aantal vrijwilligers enkele jaren geleden van deze legendarische stoomlok – die vroeger tussen Wageningen en Ede reed – maakten. Ik hoop dat het lukt, want het is best een groot ding. Ik heb als oud-leerling van de Emmaschool veel herinneringen aan Bello. Zij het, dat ‘mijn Bello’ al geen stoomlocomotief meer was. In de vijftiger jaren van de vorige eeuw werden de wagons getrokken door een Sik rangeerlocomotief. Alleen als er zwaar beladen wagons met kolen waren, stonden er grote bruine diesels voor de trein. Als kleine jongens keken we dan vanaf het schoolplein langs de Geertjesweg geïmponeerd toe hoe de wissels werden omgegooid en de ijzeren paarden dreunend en rook uitstotend langzaam de bocht naar het goederenemplacement in reden. Eerder reden de treinen langs de Churchillweg, die toen nog Grintweg heette, naar het station aan de Stationsstraat. Dat lag ongeveer op de plaats waar nu de Lidl is. De gebouwen en rails waren te vinden op de huidige Stadsbrink.

Bello reed langs
Memory Lane

Ik ben als klein jongetje nog wel eens in het stationsgebouw geweest. Wat er voor terug kwam is helaas niet mooier. De trein passeerde op zijn tocht over de Grintweg onder meer de bloemisterij van Bresser, het Oudemannenhuis, Dansschool Arntz, het Oude Bijenhuis, de Concordia melkfabriek, de mouterij en een groot bedrijf tussen de melkfabriek en de inmiddels ook verdwenen Ambachtsschool, dat volgens mij een eigen aftakking op het spoortje had. Bello reed voor veel Wageningers eigenlijk langs Memory Lane. Velen zullen bij Bresser hun bloemetjes hebben gekocht en misschien wel hebben geprobeerd de mooie daar aanwezige papegaaien minder mooie woordjes te leren. Het Oude Mannenhuis was een groot gebouw. Op mijn huidige leeftijd zou ik daar niet hebben misstaan. Toch heb ik het idee, dat de toenmalige ouderen er veel ‘bejaarder’ leken uit te zien. Dat had natuurlijk alles te maken met de leefomstandigheden van toen. Ik kan me nog herinneren dat er af en toe fancy-fairs werden gehouden. Daar kon je kippen winnen, die desgewenst ter plaatse werden geslacht. Dansschool Arntz is voor Wageningers een eeuwigdurend begrip. Duizenden Wageningers leerden er dansen en velen kregen er verkering. Om leuke meiden of jongens te leren kennen nam je dansles of ging je ‘onder’ korfbal. Veel jongens kregen hun prachtige opleiding tot vakman op de technische school. Wat zijn het toch voor ‘mindercelligen’ geweest die het ambacht in diskrediet hebben gebracht. Dat doe je namelijk als je er continu op blijft hameren (what’s in a word) dat je pas echt meetelt in de maatschappij als je hebt gestudeerd. Nu staan we in de rij voor een goed opgeleide timmerman, metselaar, loodgieter of schilder. De mouterij is inmiddels voor het grootste deel ook verdwenen. Gelukkig wordt er in Wageningen nog wel bier gebrouwen. Misschien kunnen ze eens een Bello-biertje brouwen. Dat bekt lekker en is goed om stoom af te blazen.