Wageningse Weemoed

De introductiedagen zijn voorbij en Wageningen telt 2500 nieuwe inwoners. Jonge inwoners waarvan er vele van buitenlandse afkomst zijn. De stad wordt er levendiger door. De introductiedagen konden voor een belangrijk deel ook door niet studerende Wageningers worden meebeleefd. Zelf heb ik dit slechts voor een klein deel vanaf de zijlijn gedaan. Als geboren Wageninger heb ik het onthaal van de nieuwe studenten tientallen malen meegemaakt. Er is nogal wat veranderd in al die jaren. Zo zag ik in het begin van de vijftiger jaren tientallen jonge kaalgeschoren studenten in optocht met brandende fakkels vanaf de Markt door de Vijzelstraat naar de Herenstraat trekken. Dat maakte op mij als jong kind, dat op een bovenwoning aan de Vijzelstraat woonde, een diepe indruk. Nog hoor ik de liederen die de jonge ‘clois’ –want zo werden ze genoemd- moesten zingen. Hoeveel studentenjolijt er ook was…toch zag ik bij sommigen de angst in hun ogen. Ze hadden het in de ontgroeningstijd door de bevelen van brallende ouderejaars vaak niet gemakkelijk. Die ontgroeningstijd zette bij meerdere autochtone Wageningers kwaad bloed.

Door Willem Straatman

Want studentengrappen zijn vaak leuk, maar het vernederen van mensen… dat doe je niet. De oorlog lag nog vers in het geheugen en vrijheid en respect stonden hoog in het vaandel bij de inwoners van een stad die het behoorlijk voor de kiezen had gehad. Misschien was dat wel een van de redenen dat er al zo lang sprake is van tweedeling in de stad. Een andere reden was dat studenten altijd meer leken te mogen dan oorspronkelijke Wageningse jongeren. Met name tijdens het bewind van burgemeester Maarten de Niet Gzn, die de naam had van de Blauwe Knoop te zijn, werd het horecabeleid in Wageningen strak aan de teugel gehouden. Voor plaatselijke jongeren was er weinig te doen. Het zette dan ook kwaad bloed dat de studenten wel met een op jenever lopende Jan Plezier door de stad reden en sociëteiten tot hun beschikking hadden, terwijl er voor anderen niets te doen was. Dat leidde wel eens tot stevige irritaties.

Toch moeten de verschillen niet worden overdreven. Het is nu eenmaal zo, dat er in Wageningen relatief veel studenten wonen. Het is een actieve groep mensen, die ook via de verkiezingen goed voor hun belangen opkomt. Er gebeurt veel voor en door die groep. In de pers en sociale media wordt er dus vaak over geschreven. Daar merk je wrevel. Persoonlijk gun ik de studentengemeenschap het beste. Wel moet goed in de gaten gehouden worden dat velen van hen passanten zijn. Het kan niet zo zijn dat passanten –ook al zijn het er velen- de toekomst bepalen van de stad waar zij te gast zijn. Gasten hebben rechten, maar bepalen in het algemeen niet hoe het huis waar men logeert gebouwd wordt. Daarom rust op het gemeentebestuur een zware taak. Het zal de belangen van de vaste bevolking duidelijk moeten behartigen. Het is vooral hun stad. Dat vergt lef want het kan je stemmen kosten. De tijd zal het leren.