Gastouders nemen afscheid van Droomhuis

WAGENINGEN - Gastouders Marianne Lafèbre en Irma Akkerboom nemen eind december afscheid van ‘hun’ Droomhuis aan de Niemeijerstraat, de kleinschalige woonvorm, opgericht in 2007 op initiatief van verschillende ouders voor mensen met een verstandelijke of meervoudige beperking.

Door Jan Boer

“Tien jaar geleden, bij de start van Het Droomhuis, hebben we aangegeven, dat we het tien jaar wilden doen, want nu ga ik met pensioen”, aldus Marianne Lafèbre. Ze kijkt terug: “We waren ontevreden over de zorgverlening in grote organisaties, de zorg was niet goed. Irma en ik waren gewend om samen te werken en we wilden heel graag samen iets doen. Toen zagen we de advertentie van Het Droomhuis.” De twee vonden het een mooi ouderinitiatief.

Irma: “We hadden veel te bewijzen aan de betrokken ouders, die hun zorgenkind aan ons toevertrouwden. Maar wat was het mooi en wat hebben we veel van iedereen geleerd!” De twee woonden nog in Baarn, toen ze een aantal van de -toen nog- kinderen op bezoek te logeren kregen. Zo maakten ze alvast kennis met de jeugdige bewoners. De ouders wilden gastouders, die met hun kinderen zoveel mogelijk een gezinssituatie wilden creëren. Werken met de kinderen met minder accent op protocollen en administratie.

Marianne: “Heel geweldig is, dat ‘s Heerenloo altijd een fijne werkgever voor ons is geweest. Men heeft ons volop de ruimte gegeven om met de zeven jeugdige bewoners bezig te zijn. We hebben dat werk kunnen doen waar we voor zijn opgeleid, heel dichtbij de kinderen. Ja, het is deels zo geworden als wij gehoopt hadden , maar met het overhevelen van de zorg van overheid naar gemeente is er veel onrust ontstaan, ook bij ons. Het gedoe met de pgb’s heeft er hier flink in gehakt. Het vroeg veel energie van de ouders om te vechten voor voldoende geld om de zorg op peil te houden.”

Irma Akkerboom kijkt tevreden terug: “We hebben een stukje van ons leven gegeven, we hebben alles achtergelaten, hadden heel weinig privé, waren 24/7 beschikbaar, maar wat hébben we er veel voor teruggekregen!” na zeven jaar in Het Droomhuis gewoond te hebben, besloten Marianne en Irma ergens anders in Wageningen te gaan wonen: “Die afstand bleken we toch wel nodig te hebben, terwijl we dag en nacht beschikbaar bleven.” De twee besluiten: “Het mooie is, dat de bewoners een geweldig leven hebben. Dat komt voor een groot deel door de ouders en voor een klein deel door ons!”