Annemiek van Vleuten won op superieure wijze de Olympische tijdrit.
Annemiek van Vleuten won op superieure wijze de Olympische tijdrit. Foto: TeamNL

Eindelijk gerechtigheid, GOUD voor Annemiek van Vleuten

28 juli 2021 om 08:59 Sport

WAGENINGEN - Annemiek van Vleuten heeft haar olympische titel te pakken. In de tijdrit in Tokio liet de 38-jarige Wageningse er geen twijfel over bestaan, wie er op het Fuji International Speedway racecircuit de allerbeste was in de 21,1 kilometer lange tijdrit. Met een voorsprong van maar liefst 56 seconden op de Zwitserse Marlen Reusser, die het zilver pakte, maakte zij de olympische cirkel helemaal rond. De bronzen medaille werd een prooi voor landgenote Anna van der Breggen.

Door Dick Martens

Gemiddelde snelheid van maar liefst 43, 9 km per uur

Van Vleuten ging als eerste van de topfavorieten van start. Nadat ze van het startpodium denderde maakte ze direct een klein schakelfoutje, maar vond daarna haar ritme op het geaccidenteerde tijdritparcours. Bij het eerste tussenpunt na 9,7 kilometer was van Vleuten bijna een halve minuut sneller dan de rensters die voor haar gestart waren, maar haar grootste concurrenten Van der Breggen en Chloé Dygert waren daar nog niet gepasseerd. Maar al snel bleek, dat ze van de Amerikaanse niets meer te vrezen had, terwijl ook Van der Breggen zich al had stukgebeten op de ontketende Van Vleuten. De Wageningse viel niet meer stil en noteerde op de streep 30.13,49, met een ongekende gemiddelde snelheid van maar liefst 43,9 kilometer per uur. Even moest ze nog officieel afwachten of haar tijd de gouden tijd zou zijn, maar dit keer was er geen sprake van verwarring op het circuit in Fuji.

‘Het zijn echt mijn geluksoorbelen geworden’

De handen gingen in de lucht, de verzorgers werden omhelst en moeder Ria van Vleuten, in Nederland aan de buis gekluisterd, werd ook niet vergeten: ‘Mam’, schreeuwde ze en ze wees vervolgens naar de oorbellen die ze van haar overleden vader had gekregen en haar geluk hadden gebracht (‘Het zijn echt mijn geluksoorbellen geworden en ik weet zeker, dat mijn vader onwijs trots op mij is’.) Nog niet helemaal bekomen van alle emoties deed ze haar relaas voor de NOS-microfoon. ,,Yes!”, was haar eerste euforische reactie. ,,Het heeft zo moeten zijn. Dit maakt het hele verhaal compleet. Ik wist dat ik goed was in de wegwedstrijd. Ik heb alles gedaan in de voorbereiding. Zo mooi dat het nu dan ook is gelukt.” Wat volgde was een prachtige huldiging, waar ze het Nederlandse volkslied geëmotioneerd en in volle borst meezong.

‘Ik wilde de beste race van mijn leven rijden’

Daarna keerde ze nog even terug, om haar ‘gouden verhaal’ af te maken. Hoewel de gouden medaille toch echt om haar nek hing, was de voldoening en de euforie nog niet helemaal ingedaald. ,,Vanavond zal het pas in komen zinken. Ik kan het nog, een klein beetje, niet geloven, dat het gewoon gelukt is. Zeker na het gebeurde in 2016, vaak was ik de beste, maar werd het niet uitbetaald met de gouden medaille. Gelukkig heb ik mij vandaag ook kunnen afsluiten van de negatieve zaken, die er zeker ook waren na de wegwedstrijd. Ik heb mij laten motiveren door de goede benen die ik had in de wegwedstrijd. Ik wist daarom, dat ik goed in orde was. Mijn trainer Louis Delahaije en ik concludeerden dat het was gelukt om hier het beste ooit te zijn. Daar heb ik mij op gefocust en dat gaf mij zelfvertrouwen. Ik had mij afgesloten van social media. Ik was alleen maar bezig met deze race. Ik wilde de beste race van mijn leven rijden en dat is gelukt!”

advertentie
advertentie