‘Een Jos Nonnekes effect? Nee joh!’

6 december 2022 om 21:31 Overig

Vrouwen WMHC met ‘hun’ Jos en een goed gevoel de winterstop in

WAGENINGEN ‘Ik ben 70 en vind het nu mooi geweest’, met die woorden kondigde WMHC-hockeycoach Jos Nonnekes in juni jongstleden zijn afscheid aan. Hij deed dat na bijna een leven lang coachen samen met ‘zijn’ meiden MA1, die hem met een kampioenschap een fraai en onvergetelijke afscheid bezorgden. Een megagroot bord langs het hoofdveld met de tekst: ‘GOZERRRR. Bedankt Jos Nonnekes voor al die fantastische jaren’ maakte het plaatje compleet. Maar zondagmiddag stond de bevlogen coach ‘gewoon’ weer langs de lijn als coach van Dames 1. De ploeg werd vorige week plotseling geconfronteerd met het vertrek van trainer Raoul Grevenstuk. Er werd vervolgens een beroep op Nonnekes gedaan. Niet tevergeefs en ook nog eens met succes, want na de winst van vorige week werd zondag de eerste seizoenshelft afgesloten met opnieuw een overwinning. Tegen Xenios werd het 2-1.

Dick Martens

Of hij niet was weggeweest. Een bevlogen warming up, een peptalk vooraf, een hand voor de arbitrage en de coach van de tegenpartij, Nonnekes werkte het hele ritueel dat hoort bij een wedstrijdvoorbereiding gewoon weer af. En scherp vanaf minuut één, was hij ook weer de bevlogen coach waar ‘heel’ WMHC zo van hield en zoveel baat bij had gehad. Zijn ‘nieuwe’ team kon zijn aanwijzingen echter in het eerste kwart nog niet in doelpunten uitdrukken, daarvoor speelde het te onrustig en werden er teveel verkeerde keuzes gemaakt. Maar na 27 minuten was het Jo-Ann de Deugd die de 1-0 op het scorebord bracht en was het in het derde kwart Noor Cardinaal die score verdubbelde (2-0). In het vierde kwart werd het nog even spannend toen Xenios op 2-1 kwam, maar tot opluchting van zeker ook Nonnekes werd de winst uiteindelijk en zeker ook verdiend, binnengesleept. 

,,Een Jos Nonnekes effect? Nee joh! Zo wil ik het niet noemen”, lachte de teruggekeerde coach na de fraaie zege. Maar de twinkeling in zijn ogen verraadde, dat hij en van de winst, maar zeker ook weer van het coachen genoot. ,,Ik ken de meeste meiden natuurlijk al wel, heb ze jarenlang gecoacht. Ze zijn wat onervaren, nog jong en hebben echt nog coaching nodig. Ik ben blij dat ik ze daarbij kan en mag helpen. Ik blijf sowieso betrokken, maar of ik ook daadwerkelijk het seizoen ga afmaken, daar zijn we nog niet helemaal uit. Ik heb aangegeven, dat ik in principe beschikbaar ben, maar als er een betere oplossing komt is dat ook prima. Maar we moeten ook kijken wat voor deze groep het beste is. Het is lekker, dat we nu twee wedstrijden hebben gewonnen waardoor we weer wat uit de gevarenzone weg zijn. Ik heb de ploeg wel ‘een push’ kunnen geven denk ik. Nu hebben we even wat rust, maar ik denk wel dat ik wat met ze in de zaal ga doen. Ik ben ook wel van het zaalhockey en ga samen met Adinda Alberts (oud-keepster van het Nederlands zaalhockeyteam, DM) coachen in de zaal. Dat vind ik heel leuk, maar nu ‘op het veld’ ook hoor, zeker zoals nu, als je twee keer achter elkaar wint.” De brede lach verraadt, een zeer waarschijnlijk langer verblijf bij ‘zijn’ meiden.”