‘Houdini-act’ van WVV Wageningen

HEELSUM Op Sportpark Wilhelmina in Heelsum leek de goedbezochte streekderby tussen SCW’23 en WVV Wageningen uit te draaien op een simpele overwinning van de nieuwe fusieclub. Nadat de thuisploeg vlak voor rust een 2-0 voorsprong had genomen leek er geen vuiltje meer aan de lucht, maar na rust werd ‘alles anders’. Wageningen tapte uit een wat fysieker vaatje, de jeugdige formatie van trainer Maarten Kerkhof liet zich daardoor intimideren en ‘de Houdini-act’ van de bezoekers kreeg meer en meer gestalte. En toen de denkbeeldige stofwolken, mede beïnvloedt door het warrige optreden van scheidsrechter Christos Kousounis uit Arnhem, waren opgetrokken stond er een 2-4 einduitslag op het scorebord.

,,Toen we terugkwamen naar de 2-2 tekende ik al voor een punt”, legt Wageningen-trainer Johan Capelleveen uit. ,,Maar als je dan op deze manier nog weet terug te komen en uiteindelijk de winst pakt, doe je het toch ‘aardig’ goed. Er gebeurde na rust veel en van alles, met toch ook wel de scheidsrechter in de hoofdrol. Als een scheidsrechter een hoofdrol voor zich opeist en een mindere dag en dat kan natuurlijk gebeuren, want die heeft iedereen wel eens, gaat corrigeren door maar met kaarten te blijven wapperen, dan is er iets niet goed. Natuurlijk moeten wij, wat dat betreft, ook de hand in eigen boezem steken, want die rode kaarten voor Hannes (Rensen), die zijn tweede gele kaart pakte en voor mijn elftalleiders Frank Janse en Albert Verbeek, zijn natuurlijk niet slim. Al ben je het niet eens met de arbitrage dan moet je daar, hoe moeilijk dat vanmiddag ook was, wat anders mee omgaan. Maar het neemt niet weg, dat ik mijn ploeg wel moet complimenteren voor de wijze waarop zij de ruggen hebben gerecht en zich terug geknokt hebben naar de uiteindelijk in mijn ogen ook verdiende overwinning.”

Voor rust was de thuisclub heer en meester en kwam door doelpunten van aanvoerder Rick Kelderman en vleugelaanvaller Jochem Tielen op een 2-0 voorsprong, die als de Renkummers wat zorgvuldiger met de kansen waren omgesprongen nog wel wat hoger uit had kunnen vallen. ,,Dat bleef ons gelukkig bespaard”, vervolgt Capelleveen. ,,In de rust heb ik ook aangegeven, dat mits we feller, slimmer en wat fysieker zouden gaan spelen er zeker nog mogelijkheden zouden komen.” Een vooruitziende blik van ‘de winnende trainer’. Toch duurde het tot de 60e minuut voor Lenie Onderstal voor de aansluitingstreffer zorgde, maar vervolgens volgden de gebeurtenissen elkaar in een sneltreinvaart op. Gevoetbald werd er niet meer, strijd, opstootjes, scheidsrechterlijke dwalingen, gele en uiteindelijk ook rode kaarten daalden als een deken neer over spelers, begeleiding en toeschouwers. Dat resulteerde in een ‘vechtwedstrijd’ die uiteindelijk maar liefst 117 (!) minuten duurde. In de absolute slotfase greep Wageningen door een eigen inzet van Mats Brugmans en treffers van Jessy Jansen en opnieuw Lenie Onderstal de niet meer verwachte overwinning: 2-4. ,,Drie punten in de zak”, lachte Capelleveen. ,,Dat voelt heerlijk, zeker als je op deze manier terugkomt.”