‘Het is therapie, die geen therapie is...’

Door Jan Boer

Het is Lieselotte de Witte gegeven om op verschillende manier uiting te geven aan haar creatieve gevoelens. Ze heeft biologie gestudeerd, maar door omstandigheden heeft ze daar professioneel niets mee kunnen doen. Maar deze wetenschap is wel degelijk van invloed op haar kijk op diverse zaken.

WAGENINGEN - Lieselotte de Witte weet op veel verschillende manieren uiting te geven aan haar creatieve gevoelens. Als kind heeft ze een paar jaar in Engeland gewoond: “Daar had ik op school zoveel mogelijkheden om creatief te zijn! Je ziel werd daar gevoed met zaken die vanuit mezelf kwamen, zo kon ik er minstens een uur per week aan poëzie werken. Dat geeft zó’n mooie verbinding met je gevoel, met de diepere laag die daaronder zit. Op het moment dat ik met een gedicht begin, weet ik eigenlijk nog helemaal niet waar het naar toe gaat. Dichten helpt me om dingen te bedenken, het voelt als een diepere laag. Een goed gedicht moet zijn als een fijne kop cappuccino: heerlijk en precies op dat juiste moment, met de juiste smaak. Het moet jezelf verkwikken en met liefde gemaakt zijn. En dan het schilderen! Ook daar kom ik heel dicht bij mijn gevoel. Het is eigenlijk therapie, terwijl het geen therapie is…!” Die mogelijkheden tot expressie geven haar rust, inzicht en ruimte. Lieselotte de Witte geeft aan hoe een gedicht bij haar werkt: “Gedichten kun je niet uitleggen, het enige dat je kunt doen is het gevoel ervaren. Poëzie vertelt jou eigenlijk meer met gevoel dan met woorden. Je moet het allemaal alleen maar ervaren, laat het door je heen gaan”. Inmiddels heeft ze twee gedichtenbundels uitgebracht, ‘Letterspel’ en ‘Thuiskomen’. Deze bundels zijn te verkrijgen bij Vreemde Streken en bij wijkcentrum De Nude. Voor Lieselotte vormen gedichten regelmatig een ingang tot een gesprek met anderen: “Ik krijg regelmatig te horen dat mijn poëzie eenvoudig en mooi geschreven is. Het gaat er echt om wat er achter de regels zit, een mooie wereld van gevoel, van ruimte en van ervaren. Als ik iemand hiermee een plezier kan doen, is mijn dag helemaal goed!” Behalve gedichten is ze met (acryl) schilderijen bezig vanuit dezelfde filosofie als bij haar poëzie: het is niet wat je ziet, kijk er doorheen en probeer er je eigen wereld in te vinden. Ook maakt ze broches. Deze verkoopt ze bij Kado Lokaal aan de Markt: “Alles wat ik eraan verdien gaat naar het goede doel. Ik ben namelijk zó gelukkig, dat ik in de gelegenheid ben om mij op verschillende manieren creatief te mogen uiten, waar anderen plezier aan kunnen beleven”. Lieselotte heeft nóg een passie: het schrijven van liedjes. “Daar ben ik eigenlijk al het langst mee bezig, al tientallen jaren. Ik speel gitaar; muziek is voor mij heel verblijdend, het geeft me een enorme ruimte waarin geen plek is voor angst of duisternis, maar alleen voor liefde”. Veel muziek heeft ze inmiddels geschreven voor de kindernevendienst van haar kerk. “Ik hoop, dat ik samen met andere mensen muziek mag gaan maken, want dan komt er natuurlijk veel los!”

Dat geeft zó’n mooie verbinding met je gevoel