Chris Rijnders: “Stapje voor stapje boeken we resultaat”

Samen maken we het verschilDe afgelopen vier maanden vertelden 16 Wageningers op deze plek hoe zij de coronatijd beleven. Deze serie stopt nu. Maar blijf u wel aan de coronamaatregelen houden. Want samen maken we het verschil!

WAGENINGEN - In ons laatste verhaal in deze reeks spreken we af met Chris Rijnders. Hij vertelt niet zijn eigen verhaal, maar het verhaal van de mensen die hij begeleidt. Chris is namelijk coach bij Vluchtelingenwerk. Hij begeleidt statushouders. Dat zijn vluchtelingen die in ons land mogen blijven en in Wageningen zijn komen wonen.

Chris doet dit vrijwilligerswerk sinds 2015. Hij begeleidt jongeren en gezinnen. “In Wageningen werken we met tien coaches. We kunnen trouwens nog meer vrijwilligers gebruiken, daarvoor kun je je bij Vluchtelingenwerk melden. Wij helpen de statushouders met hun start in Wageningen. We helpen ze met inburgeren. Maar ook met zaken als het regelen van een opleiding, afsluiten van een ziektekostenverzekering, het aanvragen van een uitkering of toeslagen, hen inschrijven bij een huisarts en een tandarts. Kortom alles wat ze nodig hebben om hier te kunnen wonen. Het uiteindelijke doel is dat ze zichzelf gaan redden. Als ze hier een paar jaar wonen, komt vaak ook de rest van het gezin naar Nederland. Ook daar helpen we bij. Ook begeleiden we statushouders om te kunnen sporten. Met diverse lokale sportclubs en het zwembad hebben we afspraken om hen mee te laten doen.

Tussen wal en schip

Waar veel Nederlanders flink last hebben gehad van de coronacrisis, zijn veel statushouders extra hard geraakt. Als voorbeeld vertelt Chris het verhaal van een gezin uit Eritrea. Die kwamen op 14 maart vorig jaar in het kader van gezinshereniging naar Nederland. Maar een dag later ging het land op slot vanwege de coronamaatregelen. En toen lag ook de hele procedure van het gezin stil. “Dat was een hele vervelende situatie”, vertelt Chris. “De mensen mochten hier komen, maar waren toch illegaal omdat ze zich niet konden laten registreren bij de IND. Ze raakten tussen wal en schip. Dus konden ze zich niet inschrijven bij de gemeente, konden ze geen uitkering aanvragen en kwamen ze niet aanmerking voor allerlei toeslagen. Het heeft ons heel veel werk gekost om alles toch te regelen. Na ruim drie maanden hadden we het voor elkaar. Pas een jaar later waren ook de problemen met de toeslagen opgelost. En zo zijn er veel verhalen van mensen die in de problemen kwamen.”

Problemen

Maar ook de mensen die al wat langer in ons land verblijven, kregen te maken met problemen. “Wat dacht je van de inburgeringstrajecten?”, legt Chris uit. “Die lagen ook maanden stil. Dan heb je zo’n achterstand dat je eigenlijk opnieuw moet beginnen. Dat kost de mensen ook extra geld dat er vaak niet is. Iedereen kreeg te maken met thuisonderwijs, van basisschool tot MBO. Daar hadden velen van hen ook moeite mee. Sommigen zijn zelfs gestopt. Ze hebben nu een baantje en vinden het wel lekker om meer geld te hebben. Maar als ze wat ouder zijn, redden ze het daar niet mee. Dus wij proberen hen uit alle macht weer naar school te krijgen. Er dreigt een verloren generatie te ontstaan, dat moeten we absoluut zien te voorkomen.”

Voorlichting

Het was onvermijdelijk dat er bij de statushouders ook positieve coronagevallen waren. “Wij hebben hen uitgelegd wat ze moesten doen. Zich laten testen, in quarantaine blijven. Normaal komen wij op huisbezoek, nu moesten we het telefonisch doen. Dat was best lastig.” Toen het vaccineren op gang kwam, was er voor Chris en zijn collega’s ook een belangrijke rol weggelegd. “Bij de mensen die wij begeleiden, gaan er veel vreemde verhalen rond. Wij proberen voorlichting over de vaccinaties te geven. Dat kost wel veel tijd. Ik vertel dat ik zelf gevaccineerd ben en nog steeds hartstikke gezond ben. Daarnaast zoeken we ambassadeurs uit hun eigen gemeenschap. Als je er een paar hebt die zich laten vaccineren, kun je de rest vaak overhalen om het ook te doen. Stapje voor stapje lukt het ons om resultaat te boeken.”

Steuntje in de rug

Toch was niet alles kommer en kwel. Chris spreekt vol lof over de hulp die is geboden via de Coronahulplijn van het Vrijwilligerscentrum. “Via hen hebben we bijvoorbeeld zes fietsen weten te regelen voor onze mensen. Het was niet verstandig om met het OV te reizen en zo konden ze toch naar school of naar hun werk. Veel studenten hebben geholpen met huiswerkbegeleiding. In onze gezinnen kunnen ouders vanwege hun taalachterstand de kinderen vaak niet helpen met school. Met behulp van de studenten kregen de kinderen toch een steuntje in de rug om weer verder te kunnen.”