Wageningse weemoed door Willem Straatman

Degenen onder u, die regelmatig naar de lokale zender rtv Rijnstreek kijken, kennen misschien de door mij een jaar of dertien geleden geschreven ‘Kroniek van een kleinsteeds leven’, die daar op dit moment in wekelijkse episodes wordt herhaald. Het lijkt me een leuk idee om in de toekomst zo af en toe het licht van het heden te laten schijnen over mijn gedachten en impressies van toen.

Wandelend door de stad kom ik tot de conclusie, dat de binnenstad van Wageningen vergeleken met zo’n zeventig jaar geleden nog duidelijk herkenbaar is. Er zijn natuurlijk veel dingen veranderd, maar het stratenplan is nog duidelijk aanwezig. Er zijn echter een aantal dingen gebeurd die de stad kwaad hebben gedaan. Hoewel ik met veel plezier aan het Plantsoen woon, is het doodzonde dat het oude, fraaie Noorderplantsoen met hellende Schoolstraat daarvoor zijn opgeofferd. Hetzelfde geldt voor het verdwijnen van de oude, ook oplopende Walstraat. Het was veel beter geweest de auto aan de buitenkant van de stadsgracht te houden. Ik besef echter goed, dat je achteraf gemakkelijk de wijze professor kunt uithangen.

Er is ook nog zoiets als de geest van de tijd. “What now is matters”, zou je bijna kunnen zeggen. Waar in mijn ogen echter geen enkel excuus voor is, is het dempen van een deel van de stadsgracht. De mede daarvoor verantwoordelijke was burgemeester Maarten de Niet Gzn. Dat GZN staat volgens mij voor GrachtZoNde. Het feit, dat naast de gracht hierbij ook een belangrijk deel van de imponerende Stationsstraat werd opgeofferd, deed vele Wageningse harten bloeden. En het verdriet hield niet op, want ook de Gerdesstraten en omgeving moesten er aan geloven. Het winkelcentrum aan de Stadsbrink, dat hiervoor in de plaats kwam, was niet de meest fraaie en duurzame oplossing. De drukke N225 snijdt in feite de binnenstad van de rest van Wageningen af. Een alternatief, zoals een halve rondweg, lag in die tijd echter zowel planologisch als financieel gezien buiten de mogelijkheden.

Vergeleken met de tijd van mijn jeugd vind ik dat de Heerenstraat en omgeving er flink op zijn vooruitgegaan. Weliswaar mis ik de ambachtelijke bedrijven als de meubelmakerij, wasfabriek, houtzagerij en smidse, maar daarvoor zijn vele cafés en eetgelegenheden in de plaats gekomen. Het Conventplein is een verrijking voor de binnenstad. Hetzelfde kan gezegd worden van het Torckpark, dat sinds de openstelling door talloze Wageningers in het hart gesloten is. ‘Het kleine Vondelpark’ wordt het wel genoemd. Dat park is er al heel lang…, maar wij wisten dat niet. Het was de afgesloten tuin, die bij het toenmalige hoofdgebouw van de landbouwhogeschool behoorde. Het vertrek van de universiteit uit de binnenstad vormt natuurlijk een groot verschil met vroeger. Het toen vrijkomende gebouwencomplex is prachtig verbouwd en biedt een mooie woonplaats aan vele nieuwe bewoners van de oude binnenstad. Grote veranderingen vonden ook plaats op en rond Rustenburg. Er ontstaat een mooi nieuwbouwwijk aan de boorden van Dijk en Spijk. Ook daar worden volgens mij heel veel mensen blij van.