‘Stille kracht’ van de Volksuniversiteit

Door Jan Boer

In april ontving ze het Wagenings Erezilver. De aanleiding was het feit, dat Emilie van den Brink dit jaar haar 25-jarig jubileum viert bij de Wageningse Volksuniversiteit, waar ze liefkozend door intimi van de Volksuniversiteit de ‘stille kracht’ genoemd wordt, de motor van de Wageningse Volksuniversiteit. Ze is daar helemaal op haar plek als een spin in het web, de drijvende kracht achter de organisatie.

WAGENINGEN - Emilie van den Brink is er behalve administrateur ook de coördinator voor bestuur, docenten en cursisten.Ze werkt met het bestuur aan het programma, de coördinatie van de cursussen en de locaties. Ze zorgt voor de samenwerking met medewerkers en externe partijen. “Ik heb netjes gesolliciteerd bij de Volksuniversiteit! Eigenlijk heb ik altijd gedacht dat het iets tijdelijks was; ik wilde graag iets doen. Ja, ik ben blij met de Volksuniversiteit! Ik werk vooral op kantoor, dus ik zie de cursisten niet meer zo vaak als vroeger. Toen kwam men de inschrijvingen zelf nog brengen, dat gaat nu allemaal digitaal”, zegt Emilie. “Het feit dat je ergens lang bent, zorgt ervoor dat je automatisch een beetje het archief wordt. Ik zag alle wisselingen in het bestuur voorbij komen, maar ik ben gebleven en maak de mensen wegwijs”. Emilie van den Brink is gewend om zich op een bescheiden manier overal mee te bemoeien: “Met de basisadministratie, op de achtergrond bij het opzetten van een nieuw programma en als vraagbaak. Ik heb alle adressen van de vele docenten, ik maak het programmaboekje mee af en dan gaat het naar de drukker”. Het leuke van haar werk vindt ze, dat ze veel verschillende zaken mag doen. Ze ziet de ups een downs: “In deze coronatijd is het allemaal natuurlijk een stuk moeilijker. Online is er al meer aanbod. Onze kracht zit in de klassikale aanpak. De anderhalve meter maatregel is voor ons een regelrechte ramp geweest. Weet je, bij onze cursussen gaat het ook vooral om het rechtstreekse contact met elkaar. Dat zijn we nu kwijt. Ik mis heel erg het onbevangene in de contacten”. Per seizoen worden er zo’n negentig tot honderd cursussen geregeld, met herhalingen wanneer er veel vraag naar is”. Voor nieuwe thema’s wordt ook gekeken bij andere volksuniversiteiten. “We kijken rond, hebben contact met elkaar en zo leer je van elkaar”, geeft ze aan. De hoofdmoot van de volksuniversiteit zit in de talencursussen. Het aanbod van creatieve onderdelen is kleiner geworden. “Het is altijd schipperen met wat er al is. We letten goed op wat er elders in de regio wordt aangeboden, daar proberen wij aanvullend op te zijn. Ik hoop dat na de lockdown alle cursisten weer terug zullen zijn. We zijn tot nu toe altijd ongesubsidieerd geweest; we hebben onze afhankelijkheid altijd gekoesterd. Het is hard werken, ons bestuur doet zóveel werk! We kunnen nog wel enkele bestuursleden gebruiken”. Kijk voor info op www. volksuniversiteitwageningen.nl. Vanaf half juni staat het nieuwe programma voor het seizoen 21/22 op de website www.volksuniversiteitwageningen.nl..