The Sharks waren een begrip in Wageningen

Tijdens deze Corona-tijd wordt door velen gedacht ‘aan die goede oude tijd’, ook de muziek speelt daar vaak een niet te onderschatten rol in. Zo ook bij Bennekommer Kees van de Graaf, inmiddels 73 jaar. Zijn gedachten gingen terug naar de jaren zestig, toen de jonge bassist een aantal optredens in ‘het Wageningse’ had bezocht van zijn favoriete beatband The Sharks. Hij was onder de indruk van de muziek en van de uitstraling van de band en droomde stiekem dat hij ook onderdeel uitmaakte van het muzikale kwartet. Het bleef voor de jonge muzikant niet bij dromen alleen, want een advertentie in de Veluwepost was de reden, dat van de Graafs droom ineens werkelijkheid werd.

Door Dick Martens

WAGENINGEN - ,,Ik had tussen 1963 en 1966 al muzikale ervaring opgedaan”, blikt van de Graaf terug naar ‘zijn’ zestiger jaren. ,,Als basgitarist van Renkumse bandjes als The Lightnings en The Scamps. Ik woonde toen aan de Kerkstraat in Renkum, naast het beroemde Café van den Born. Achter ons huis stond een oude varkensschuur, waar ik samen met de overige bandleden Pierre Beek, Andy van Beek, Teun van den Berg en Roy Makenbach oefende. Toen ik echter die advertentie (op 22 maart 1966) zag heb ik direct gereageerd. The Sharks zochten met spoed een basgitarist. Al vrij snel werd ik uitgenodigd om naar Wageningen te komen voor een kennismaking met de bandleden. In het gebouw aan de Marijkeweg in Wageningen, waar het insecticidenonderzoek plaatsvond, speelde ik twee nummers mee met The Sharks en dat ging gelijk goed. Het klikte ook meteen met de jongens en vanaf dat moment was ik de basgitarist van de The Sharks en mocht ik samenspelen met drummer Wim Kersten, Jan Jansen, de sologitarist, Thijs Wennekes die Rythme-gitaar speelde en zanger Gert Seves. Naast blij, was ik ook hartstikke trots.” The Sharks, opgericht op 1 mei 1962, hadden hun muzikale visitekaartje al ruimschoots afgegeven en sleepten ook al de nodige muziekprijzen in de wacht. ,,Ze waren op niet minder dan zeven talentenjachten in Wageningen en verre omgeving al als eerste geëindigd en hadden ook al een radio optreden achter de rug. We hadden in Willem Overweg zelfs ‘een zakelijk leider’. Ja, we pakten het heel serieus aan, hoor, maar bovenal hadden we er heel veel plezier in.”

Van de Graaf, toen 18 jaar, maakte zijn officiële debuut met ‘zijn’ Sharks op zaterdag 23 april 1966. ,,Dat was uitgerekend in mijn woonplaats Renkum, waar we optraden in de Gemeentezaal aan de Nieuweweg, tijdens de 8e, alcoholvrije, Jeugddansavond die werd georganiseerd door de A.N.D.O.-afdeling (Algemene Nederlandse Drankbestrijders Organisatie). We speelden voor een uitverkochte zaal en er waren zelfs Sharks-fans uit Wageningen naar Renkum gekomen om er maar bij te kunnen zijn. Vervolgens kregen we een uitnodiging van Phillips Phonogram om op 15 juni 1966 naar Hilversum te komen om daar een proef-grammofoonplaat-opname te komen maken. Dat leverde ons helaas geen grammofoonplaat op, maar wel een mooi artikel in de Veluwepost en toch ook weer wat meer bekendheid, waaruit weer veel optredens uit voortvloeiden. Zo stonden wij niet alleen op de Renkumse en Wageningse podia, maar ook in diverse regio-zaaltjes in bijvoorbeeld Heteren, Oosterbeek, Scherpenzeel, Ede en Soesterberg. Maar ook ‘internationaal’ in de Duitse steden: Duisburg-Meiderich en Oberhausen, waar we ook regelmatig werden teruggevraagd.”

In de loop van 1966 vond er binnen The Sharks-formatie een wisseling in de samenstelling plaats. Thijs Wennekes verliet de band en Henk Boer trad als organist toe tot de band. ,,Ik herinner mij ook nog veel optredens in 1967”, vervolgt van de Graaf, inmiddels helemaal ‘terug in de tijd’ mijmerend. ,,Regelmatig weer in Renkum (A.N.D.O.), maar ook in Scherpenzeel (OSKADI), in Heteren in zaal Van der Kolk en in Randwijk, waar we in café Peperkamp speelden. Ook in Veenendaal en in de stad Utrecht waren we graag geziene gasten. Maar zeker ook in ons eigen Wageningen, waar toen ook al veel studentenfeesten waren. Zo speelden we onze hits bij de studentenverenigingen Ceres en Sela in de Kromme Hoek en ook tijdens de Beatmarathon in Ons Huis. Maar mijn mooiste herinnering bewaar ik toch aan ons optreden, op 30 december 1967, in de jeugdsoos in Bemmel, want daar leerde ik mijn vrouw kennen. Dat was natuurlijk heel speciaal.”

The Sharks bleven aan de weg timmeren. ,,De apparatuur waarmee we optraden werd in 1967 deels vernieuwd met de aanschaf van een heuse Echolette zanginstallatie.” De trotse glimlach op het gezicht van Van de Graaf spreekt boekdelen, een glimlach die alleen maar breder wordt bij de gedachte aan nog veel meer memorabele optredens. ,,Een optreden op een mooie zomerse dag bij de studentenvereniging Sela in de Kromme Hoek in Wageningen is mij altijd nog bijgebleven. We speelden gewoon door tot in de vroege ochtenduurtjes en toen ik tegen het ochtendgloren vanuit Wageningen weer naar mijn woonplaats Renkum terugfietste werd het al licht. Een paar uur later zat ik weer ‘fris en fruitig’ op mijn werkplek bij de Belastingdienst in de Nude in Wageningen.” De oud-bassist is weer helemaal terug naar ‘de tijd van toen’. De ene na de andere anekdote volgt. ,,Ook een optreden in Utrecht, waar ‘een apart sfeertje’ hing, staat mij nog helder voor de geest. Wij speelden ergens in het centrum van de stad in een zaaltje op de bovenste verdieping van een soort pakhuis en ons podium daar was een ‘boksring’ midden op de dansvloer. Dat was weer een nieuwe ervaring.” We hadden in die tijd zelfs een heuse fanclub, met een eigen clubblad. We genoten van onze optredens, maar we keken na afloop ook uit naar ons traditionele bezoek aan de snackbar van Ries Holleman, ‘De Bergpoort’, om ons daar tegoed te doen aan een patatje, een balletje gehakt of een lekker kroketje. Ja, het was echt een geweldig tijd’.” In 1968 veranderde de samenstelling opnieuw en ook de naam werd veranderd in ‘Ballot-Circus’. Van der Graaf bleef nog tot 1970 bandlid. Spelen doet hij nu niet meer, maar koestert hij zijn FC Wageningen-liefde. ,,Weliswaar ook vergane glorie, maar zowel de liefde voor muziek, als de liefde voor FC Wageningen, gaan nooit meer weg.”