Het Wageningse Jeugdlintje is volwassen geworden

Door Jan Boer

Voor burgemeester Geert van Rumund kan het niet vroeg genoeg beginnen: de aandacht voor een positieve, onzelfzuchtige dadendrang, die uitmondt in waardering door anderen, of het nou een schouderklopje, een bemoedigend woord is of een heuse onderscheiding.

WAGENINGEN - Dit laatste heeft de gemeente Wageningen in 2007 voor het eerst geregeld in de vorm van een Jeugdlintje, in eerste instantie in de slagschaduw van de koninklijke onderscheiding voor grote mensen op Koningsdag. Wageningse jongeren, van basisschoolleeftijd tot achttien jaar, die zonder eigenbelang zich inzetten voor anderen of voor de stad en daarmee een voorbeeld zijn voor anderen, mogen best eens in de schijnwerpers staan. Het Wageningse Jeugdlintje is volwassen geworden. “Kinderen hebben veel meer empathie en inlevingsvermogen dan je soms denkt. Ze zitten dichtbij de emotie. Hun onbevangenheid spreekt mij aan en ze komen niet direct met een oordeel. Ze realiseren zich heel goed hoe de wereld in elkaar zit. Waarden als bevlogenheid, passie en betrokkenheid verdienen het om geprezen te worden. Met het Jeugdlintje willen we deze jonge mensen bedanken voor hun inzet, maar het is ook een stimulans voor henzelf en anderen om met het goede werk door te gaan”, aldus burgemeester Van Rumund. Hij vindt ‘communiceren’ een toverwoord: “Dat doen we te weinig. Wat jongeren hier laten zien, is toch echt goed, daar moeten we goed naar kijken. Ik vind deze onderscheiding een waardevolle traditie, waar we mee door moeten gaan.” In de twaalf jaren Jeugdlintje zijn er zo’n tweehonderd kinderen en jongeren op het podium geweest. Van Rumund is ingenomen met basisscholen, waar in middels leerlingenraden aan het werk zijn. Ook de jongerenraad, die de gemeente gevraagd en ongevraagd van advies voorziet, kan hem bekoren. Hij ziet ze nóg voor zich: “Kinderen, die onder vervelende, nare omstandigheden iets voor de ander doen, bijvoorbeeld bij het verlies van een ouder, opa of oma. Het bemoedigen van mensen, die in de knel zitten. Of een jongere, die zich zorgen maakt over de viezigheid in de gracht en daar dan iets aan doet. Of boodschappen doen voor opa of oma, die dat niet meer kan”. De aanmeldingen door leerkrachten, ouders, trainers zijn altijd zeer gemotiveerd.