Wageningse Weemoed

In de ruim dertig jaar dat ik in de Havenstraat woonde ben ik van de uiterwaarden en de haven gaan houden. Regelmatig maak ik een wandeling over Spijk en dijk en eindig dan vaak al mijmerend op een bankje bij de haven. Laatst was ik er met mijn vrouw weer eens aangeland toen mijn oog viel op een deels overwoekerde trap die vanaf de kade uitkomt op de Pabtstendam. “Kijk - zei ik tegen mijn vrouw - dat is de Koningstrap, die hebben ze speciaal voor Willem Alexander en Maxima aangelegd toen die een paar jaar geleden in Wageningen op bezoek waren.” Mijn vrouw deelde mij bondig mee, dat ze dat ook wel wist en dat ik al meer gebruik had gemaakt van die trap dan de koning en Maxima samen. Ze voegde er verder bijna in een adem aan toe, dat de koning een dag eerder in de Jordaan op bezoek was geweest. “In café de Eland - zei ze - dat was toch ooit een stamkroeg van jou? Hij was weliswaar onder escorte...maar dat was voor jou toen misschien ook wel noodzakelijk.”

Door Willem Straatman

Ik grinnikte en zei dat dit maar al te waar was. Want ooit - het was in het najaar van 1974 - was ik samen met een vriend op weg naar Amsterdam toen we op de A2 ter hoogte van Breukelen door twee motoragenten van de rijkspolitie aan de kant werden gezet. We schrokken ons wezenloos en zagen pas toen de agenten hun helmvizier ophoog deden, dat we te maken hadden met een ons goed bekende Wageningse agent. Hij hoorde een dag eerder in de Korenbeurs dat wij plannen hadden om naar Amsterdam te gaan en besloot een grap uit te halen. Nagenietend van onze schrik bood hij ons een escorte aan naar de Eland. We maakten nogal wat indruk toen we met een sirenetoon en blauw flitslicht bij het mooie Jordaanse kroegje werden afgeleverd. Eigenlijk best een koninklijke entree. De koning en ik doen best veel hetzelfde. Toch?