Zintuigen prikkelen en herinneringen bij belevingstuin

BENNEKOM/WAGENINGEN - Zorgboerderij ‘De Willemshoeve’ opende vorige week vrijdag de belevingstuin. Een plek waar gasten kunnen ruiken, zien, horen, aanraken en herinneringen ophalen. Albert Heijn Bennekom steunt de tuin door op 7 en 8 oktober appeltaarten te verkopen.

Ongeveer drie jaar terug popte er bij Wout van Deelen een idee in zijn hoofd. Zou het niet mooi zijn als zijn Willemshoeve een plek krijgt waar de zintuigen van gasten geprikkeld worden? Samen met een Amsterdams bureau die belevingstuinen ontwerpt, gingen hij en zijn vrouw Nanny met het idee aan de slag. “We hebben met elkaar gebrainstormd en er is telkens een puzzelstukje bijgekomen totdat het helemaal compleet was. We schoven de puzzel zodat het precies paste bij De Willemshoeve.”

Aan alles is gedacht. Het looppad is half verhard zodat gasten vering voelen als ze er overheen lopen en het horen ‘knisperen’. In de tuin staan onder andere ezelsoren, een plant met zijdezachte bladeren en bloemen die geuren. De zorgboerderij verbouwt vergeten groentes zoals snijbiet en er staan objecten als een gieter en een waterpomp “om herinneringen uit het verleden op te roepen”, vertelt Wout enthousiast.

Kippen kakelen; ook de beleving van dieren is belangrijk. Centraal in de belevingstuin staat een herinneringsmonument voor gasten die zijn overleden. De gasten - veelal ouderen met dementiële problemen of psychiatrische problematiek- staan centraal. “Wij willen geborgenheid uitstralen, net zoals de beukenhagen bij de zorgboerderij.”

Bij Wout heerst tevredenheid. “Het is geworden hoe ik me het had voorgesteld. Je zit midden in een proces. Je stelt plannen bij en soms twijfelde ik ook: ‘zitten we wel op de juiste weg?’ Ik heb daarin mijn gevoel gevolgd en ben altijd in gesprek geweest met de gasten. Het leidde tot een goed eindresultaat.”

Wethouder Lara de Brito opende de belevingstuin. De Wageningse stadsdichter Martijn Adelmund las een gedicht voor. Een gedicht met dit fragment erin: ‘verstrengeld, vervlochten, vergroeid’. Met deze woorden identificeert Wout zichzelf ook. “De Willemshoeve hoort bij mij. Ik ben er geheel in opgegaan.”