Hoe rookvrij is de Campus nu echt...?

Door Jan Boer

Wanneer je de campus van de Wageningse universiteit binnen wandelt, kom je langs het onderbord ‘Onze campus is rookvrij’. Daar is een groep Wageningers het absoluut niet mee eens. Eén van hen is Marjolijn Dannenburg. Ze heeft er een gewoonte van gemaakt -gewapend met hesje, handschoenen, knijper en vuilniszak- om zwerfafval op te ruimen in het kader van een schonere wereld, een schoner Wageningen. Volgens Rijkswaterstaat neemt de hoeveelheid zwerfafval in Nederland toe.

WAGENINGEN - Marjolijn doet dit sinds een aantal jaren. Maar nu heeft de Wageningen Campus haar volledige aandacht opgeëist. In het Nationaal Preventie Akkoord van 2018 is vastgelegd, dat in het schooljaar 20/21 alle terreinen van onderwijsinstellingen rookvrij moeten zijn. Het streven is om in 2040 een volledig rookvrije generatie te hebben. Marjolijn Dannenburg: “In mei heb ik een aantal wandelingen over de campus gemaakt op zoek naar sigarettenpeuken. Ik vond er in totaal 859, twee grote broodzakken vol. Sigarettenpeuken vormen, naast de kwalijke gezondheidseffecten van roken, een enorm milieuprobleem, omdat in de filters microvezels zitten, die voor een groot milieuprobleem zorgen”. Sigarettenpeuken, met name de filters, zijn een probleem, waar het milieu geen vat op heeft. Eén sigarettenfilter bevat 15.000 microvezels, die na het weggooien terecht komen in het milieu. In Nederland worden jaarlijks 25 miljard sigaretten gerookt, waarvan tien miljard peuken weggegooid worden, een grote bijdrage aan het probleem van de microplastics. “Dat kun je wel zeggen”, reageert Marjolijn Dannenburg. “Omdat men op de campus nergens meer peuken kan weggooien op daarvoor geschikte plekken, ontstaan er clandestiene plekken als putten, waar rokers hun peuken dumpen. Ja, een ongewenst neveneffect van een ‘rookvrije campus’. Mensen moeten toch érgens hun rookbehoefte doen of je wilt of niet. Peuken zien er onschuldig uit, maar dat zijn ze niet. Als je een wereldwijd probleem wilt aanpakken moet je bij jezelf beginnen. Dit peukenprobleem wordt over het hoofd gezien, omdat het niet opvalt. Het plastic filter moet eruit, dan ben je de microvezels kwijt”. Ze wil dat de WUR nadenkt over haar eigen campus: “Er moet bijgedragen worden aan een reguliere manier van weggooien. Niet in een put of tussen de bloemen, maar door bijvoorbeeld een draagbare ‘peukenpocket’ bij je te dragen. Het is van niemand kwade wil, het is de onbekendheid van het probleem, maar de gevolgen zijn dramatisch. Het is droevig dat wereldwijd 75 procent van de peuken in het milieu belandt”. Marjolijn heeft hoop, dat er ooit een omslag komt: “Je moet er geen taboe van maken, maar het bespreekbaar maken, hoe lastig het ook is. Faciliteer, dat peuken op een goede manier opgeruimd kunnen worden. Dat geldt voor de universiteit, bakkersvakschool, het hele onderwijsveld. Dat roken slecht is, weet iedereen, maar dat van die peuken, dat weet men niet..”.