Hekkensluiter schminkt ONA’53 af

WAGENINGEN ,,Daar sta je dan”, was het alleszeggende commentaar van ONA’53-trainer Martin Mol, nadat hij kort daarvoor ‘zijn’ ploeg afgeschminkt had zien worden door de hekkensluiter van de 3e Klasse A, Juliana’31 uit Malden. Na 45 minuten was de stand nog in evenwicht: 2-2, maar nadat de gasten vlak na ‘de thee’ op 2-3 waren gekomen slaagden de gastheren er niet meer in die koof te dichten. Even was er in de slotseconde nog hoop, toen Kay van Kuilenburg in het strafschopgebied ten val werd gebracht, maar in plaats van naar de stip te wijzen floot scheidsrechter Verduin ‘gewoon’ af.

Trainer Martin Mol: ‘Daar sta je dan!’

Dick Martens

Toch kon Mol niet verweten worden, dat hij zijn ploeg niet had gewaarschuwd voor de grillen van de hekkensluiter. Terwijl zijn ploeg aan de warming up begon gaf hij daar al even tekst en uitleg over. ,,Alleen van koploper ESA hadden zij ruim verloren, maar voor de rest nipte nederlagen tegen onder andere WAVV (2-1). Dus zeker geen ploeg om te onderschatten. Dat heb ik in de voorbespreking dan ook zeker aangehaald.” Toch leek het er in de beginfase op, dat Mols woorden niet echt tot de groep was doorgedrongen en was de streekderby tussen de Onder 17-meiden van ONA’53 en Bennekom een stuk spectaculairder en een duel waar letterlijk ‘de vonken vanaf sprongen en de doelpunten rijkelijk vielen. Maar wel met uiteindelijk ook een nederlaag voor de thuisclub. Op het kunstgras werd het uitiendelijk 3-4.

Op het hoofdveld zagen de daar aanwezige toeschouwers twee  met zichzelf worstelende ploegen. Van goed voetbal was nog geen sprake, slordigheid en onnauwkeurigheid waren troef. Maar na 23 minuten was het Kay van Kuilenburg die het eindstation was van een fraaie combinatie, met de voorassist van Jasper Slenters en de eindpass van Lenie Onderstal. De Juliana-doelman was kansloos op ‘de bal in de kruising’: 1-0. Het was de eerste echte ONA-kans, maar lang kon de thuisclub niet van de voorsprong genieten, want vijf minuten later was ook de eerste Juliana-kans direct raak (1-1). Dat leek ook de ruststand te worden, maar daar dachten beide ploegen toch wat anders over. eerst was het Juliana, dat in de extra tijd nog op 1-2 kwam en nog geen minuut later mocht Bjorn van den Brink ongehinderd de gelijkmaker binnen koppen (2-2). ,,Dat was een prima opsteker voor ons”, blikt Mol terug. ,,Je hoopt dan dat we daar op voort konden gaan borduren, maar je bent de kleedkamer nog niet uit of zijn  maken direct de 2-3. Dat mag niet gebeuren. Je hamert op scherpte en dan laat je je zo verrassen.”

Opnieuw kon de thuisploeg in de achtervolging en diende er weer een nieuwe modus gevonden te worden om de Maldense muur te kunnen slechten. Maar wat de thuisclub ook probeerde, de muur wankelde weliswaar een paar keer, maar bezweek niet meer en hadden ‘Mols mannen’ zich toch door de hekkensluiter laten afschminken. ,,Je hebt het zelf gezien, het was geen slechte ploeg waar we tegen speelden. Slim, fysiek sterk en dodelijk in de omschakeling. Een dure nederlaag en dat in de aanloop naar de komende derby’s tegen SKV en WAVV geen opmaat waar je op hoopt.”