Petra van Amersfoort stopt als raadslid

WAGENINGEN Met pijn in het hart en gedwongen door de omstandigheden gooit Petra van Amersfoort (49) de handdoek in de ring. Het zeer markante gemeenteraadslid, geboren en getogen in Wageningen en met hart en ziel betrokken bij haar stad, zit sinds 2014 voor de PvdA in de Wageningse gemeenteraad.

Haar gezondheid staat haar niet meer toe, dat zij dit werk nog langer kan doen. Op haar mededeling, dat ze besloten heeft om te stoppen, ontplofte haar telefoon vanwege de vele steunbetuigingen, die bij haar binnen kwamen. Op 3 april neemt ze afscheid van de gemeenteraad. “Vorig jaar heb ik corona gehad. Dat had voor mij erg nare gevolgen. De ziekte is op mijn spieren geslagen vanwege het feit dat ik al fybromyalgie had. Deze ziekte werd daardoor flink versterkt en het beperkt me nu enorm in alles wat ik doe. Het kost me té-veel energie. Ik had deze raadsperiode zo graag met veel liefde afgemaakt, ik had nog zoveel dingen graag willen doen voor Wageningen en de mensen, maar ik ben me bewust van het feit dat dat niet meer gaat. Het lukt me niet meer…” Petra’s grote kracht als raadslid zit in haar eenvoudige, heldere manier van handelen met iedereen: geen poespas, ieder mens is gelijk en niks meer of minder dan een ander. Kapsones zijn haar vreemd, echt een vólks-vertegenwoordiger. Toch kijkt ze tevreden terug op haar politieke activiteiten: “Ik heb mijn tijd als raadslid als een fantastisch mooie, dankbare, waardevolle tijd ervaren. Met veel mensen heb ik samengewerkt en met veel mensen gesproken en daar geprobeerd om het beste te doen voor de mensen en voor Wageningen. Het was een eervolle tijd voor mij. Ik neem afscheid, maar het is geen afscheid van Wageningen. Als geboren en getogen Wageningse zal ik altijd van Wageningen blijven houden en van alle fantastische mensen hier en blijf ik gewoon in onze fantastische stad”. Haar politieke interesse ontwaakte, toen de regering de jeugdzorg doorschoof naar de gemeenten, vergezeld van een forse bezuiniging. “Het was dié decentralisatie van de jeugdzorg, dat over de schutting gooien door de overheid naar de gemeenten, daar viel ik over, onvoorstelbaar..! Gemeenten waren daar totaal niet op ingericht! Samen met anderen heb ik toen de stichting Oudernetwerk Jeugdzorg opgericht. Wat wisten gemeenten toen van de jeugdzorg? Geen bal!!” Zodoende kwam ze in aanraking met de gemeentepolitiek. Ze keek hier en snuffelde daar rond: “Mijn interesse was gewekt. Ik werd vervolgens lid van de steunfractie van de PvdA, de partij die in mijn ogen als één van de weinigen oog heeft voor het lot van mensen, die in de knel zitten. In die tijd had ik veel contact met Jeroen Dijsselbloem, die mij aanspoorde om me verkiesbaar te stellen. Ik heb daar nóóit spijt van gehad!” 

HENK EN JOKE In Wageningen had ze twee grote voorbeelden: “Henk Blankestijn en Joke van de Klift, twee mensen zonder mooie praatjes of poespas. Twee mensen, die de straat op gingen en die het directe contact zochten met de Wageningers en daar ook naar handelden. Dat was ook voor mij de enige manier om het politieke werk goed te kunnen doen: er zijn voor de Wageningers, goed naar ze luisteren en ze helpen de juiste weg te vinden”. Ze zocht de mensen vaak thuis op: “Als je bij ze thuis was en ze zaten in de put, dan was een glimlach al heel geweldig. Luisteren was dan zo belangrijk. Ja, als ik dan iets kon betekenen of ze de weg kon wijzen, dan deed ik dat graag! Ieder mens verdient hulp en aandacht. Ik probeerde dan hier of daar een afspraak voor ze te regelen en dat lukte dus heel regelmatig. Dan komt iemand verder. En soms lukte het me niet”. Over dingen die wel lukten: “Ik ben zo blij, dat bij speeltuin Tuindorp het zwembad mooi behouden kon blijven, evenals de huiskamer in verzorgingshuis Nudehof. Ik ben trots, dat ik daar mijn steentje heb bij kunnen dragen. Ook in gesprekken rond huiselijk geweld en burenruzies hebben we mooie resultaten geboekt, of het helpen bij het verkrijgen van een rolstoel. Voor mij zit het hem echt in het directe contact met de mensen, niet in al dat papierwerk. Ja, klopte er iets niet, dan ging ik ervoor, want ik was in een positie dat ik makkelijker iets voor mensen kon regelen”. Ze was betrokken bij het armoedebeleid. Er is nog genoeg te doen, vindt ze: “De WMO is hier nog niet optimaal, daar móet iets gebeuren. Pak dat op, voer het uit!” Petra zal al dit werk missen: “Iedereen reageert zó lief naar mij, ook de hele Wageningse politiek! Maar helaas, het is op. Ik heb nog maar weinig energie. Ik geef de mensen in het stadhuis écht een tip: denk alsjeblieft aan de mensen wanneer je plannen uitvoert, zorg er steeds voor dat de mensen voorop staan. Ach, ik mis het nu al…” Petra van Amersfoort neemt officieel afscheid van de Wageningse gemeenteraad op maandag 3 april.