
‘Het zit erop meid!’
11 september 2023 om 21:38 Overig‘Het zit erop meid!’ Met die woorden en een knuffel waar opluchting, blijdschap, waardering en moederliefde samenkwamen, vatte Ria van Vleuten, de inmiddels ook ‘wereldberoemde moeder van’ de imposante carrière van ‘haar’ Annemiek, mooi samen.
Het zal Annemiek van Vleuten niet vaak overkomen zijn, de finishstreep als allerlaatste passeren en dan ook nog met de handen in de lucht en worden toegejuicht door duizenden uitzinnige fans. Toch gebeurde dat zondagmiddag rond de klok van 16.15 uur op de Zijpendaalseweg in Arnhem. Op dat moment kneep ze voor het laatst in de remmen, een meer dan glorieuze en imposante wielercarrière was daarmee ten einde. Tot verdriet van haar vele fans over de hele wereld, maar zoals ze al eerder, op haar allerlaatste persconferentie die ze in het Eindhovense Fletcher-hotel Jagershorst aangaf. ‘Het is mooi geweest!’
WV EDE Natuurlijk was de Simac Ladies Tour een zogenaamde Worldtour-wedstrijd, kreeg de zesdaagse koers met Lotte Kopecky een verdiende en prima winnares, maar ‘de Tour’ stond toch vooral in het teken van de laatste wedstrijdkilometers van de Wageningse wielertopper. Een koers die in haar achtertuin, in Ede, begon met een proloog en op de Arnhemse Zijpendaalseweg, met een beetje fantasie in haar voortuin eindigde. Het werd een grootse ereronde die een week duurde. Haar carrière begon toevalligerwijs ook in de voorloper van de Simac Ladies Tour, ze reed er in 2007 als gastrenster van Therme Skincare en in het shirt van Wielervereniging Ede. ,,Helaas viel ik al op dag één uit, maar bijzonder is dan wel, dat ik mijn laatste kilometers ook juist in deze koers ga rijden”, liet ze in Ede, na de tijdrit, optekenen.
TRANEN Na de proloog in Ede, waar ze ook weer alle aandacht schonk aan fans, vrienden en familie, maar toch ook even rustig de tijd vond om samen met haar moeder en haar moeders vriend vrij anoniem een cola’tje te drinken op een Edes terras. Daarna verplaatste het wielercircus zich naar Eindhoven om van daaruit de volgende etappes te gaan rijden, maar voor het zover was, gaf ze haar laatste officiële persconferentie aan een select groepje van zes journalisten en waar ze nog een keer stil stond bij haar aanstaande afscheid. ‘Wanneer begon je afscheid daadwerkelijk in te dalen?’, was de eerste vraag. Direct vloeien er tranen. Ze vertelt hoe ze afgelopen zomer vertrok na haar laatste hoogtestage in het Italiaanse Livigno, naar Clermont-Ferrand voor de start van de Tour de France Femmes. ,,Het hele jaar was het laatste jaar, maar dat gevoel heb ik gelukkig heel lang kunnen uitstellen. Maar die dag dat ik wegging uit Livigno en afscheid nam van de mensen daar....” Weer komen de waterlanders. ,,Ach, nu schiet ik weer vol en dat wil ik helemaal niet.’’ Een tissue brengt uitkomst. ,,Voor de Tour de France besefte ik dat het mijn laatste grote doel was dat ik had voorbereid. Dat zegt genoeg dat ik daarvan vol schiet. Niet omdat ik de Tour niet heb gewonnen, maar ik heb het zo mooi gevonden om elke keer een plan te smeden. Daar in Livigno heb ik zoveel mooie doelen voorbereid en ook bereikt. Die tranen zeggen dat ik het vastbijten in al die grote doelen zo mooi heb gevonden. Toen besefte ik ook: ‘Dat gaat niet meer terugkomen’. Dat overvalt me soms. Toen ik daar wegfietste, kon ik niet stoppen met huilen.”
GELUKSVOGEL Maar ook haar fans zal ze zeker gaan missen en haar fans haar misschien nog wel meer. Vanaf zondag rijdt het vrouwenpeloton verder zonder één van de grootste wielrensters aller tijden. ,,De laatste ronde was echt genieten. Ik heb toen ook even alles goed in mij opgenomen”, glunderde ze in de armen van moeder Ria en zus Marian. ,,Ik voel mij een geluksvogel, dat ik dat allemaal heb mogen meemaken. Hoge pieken en ook diepe dalen. Onder aan de streep heeft het mij heel veel gebracht, ook als persoon. Mooie titels, ervaringen en herinneringen. De voorbereiding op een koers, jezelf vastbijten in een groot doel ga ik missen. Toch komen er ook veel mooie dingen voor terug. Ik ga rustig de tijd nemen om te bepalen wat ik echt wil gaan doen. Het is mooi geweest”

